Πέθανε 20 Φεβρουαρίου, Αθήνα (Ελλάδα)
Αρχιμουσικός χορωδιών, Μουσικοπαιδαγωγός, Συνθέτης.Γεννήθηκε από επιφανή στρατιωτική οικογένεια. Αυτό επηρέασε σημαντικά το χαρακτήρα του. Για αυτό ίσως, υπήρξε απόλυτος και αυστηρός στην εκμάθηση των μαθητών του και γενικά στον τρόπο της ζωής του. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Ανήσυχος όμως, δεν μπόρεσε να συμμορφωθεί στην ωδειακή νοοτροπία. Ήρθε σε ρήξη με τον δάσκαλό του και αποχώρησε χωρίς να τελειώσει τις σπουδές του. Αποσύρθηκε στο σπίτι του και άρχισε να μελετά ένα καινούργιο τρόπο διδασκαλίας και εκμάθησης των θεωρητικών μαθημάτων, αφού είχε επισημάνει δεόντως τις ελλείψεις ή τα κενά που παρουσιάζουν οι σχολές του ωδείου σ’ αυτόν τον τομέα. Δημιούργησε τη Σχολή Αινιάν με ξεχωριστό τρόπο εκμάθησης των θεωρητικών μαθημάτων, βασισμένο στην καλλιέργεια της μουσικότητας μέσα από την εμπειρία. Όσοι είχαν την τύχη να μαθητεύσουν κοντά του έγιναν αληθινοί μουσικοί (αρκετές μαρτυρίες επιφανών μαθητών του). Ίδρυσε και διηύθυνε πολλές χορωδίες, όπως τη Χορωδία Αινιάν. Υπήρξε διευθυντής του Ωδείου Ορφείον Αθηνών (1968-1969) και ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Αρμονία Αινιάν».
Έργα: Ορχηστρικά: "Ελληνικός γάμος", "Προσμονή το ηλιοβασίλεμα", "Φούγκα και στρέτο", τα φωνητικά "Η δημιουργία του κόσμου" (ορατόριο σε κείμενο του ιδίου, για υψίφωνο, χορωδία και ορχήοτρα πνευστών), "Αηδόνι και παιδιά" (για υψίφωνο, φλάουτο και παιδική ή γυναικεία χορωδία, ημιτελές), "Κουράγιο" (για υψίφωνο, χορωδία και ορχήστρα πνευστών, τα χορωδιακά (τα περισσότερα σε κείμενα του ιδίου): "Πού πας", "Οκτώ τραγούδια" "Μαρία" "Να 'ξερες λύπη", "Το ταξίδι", "Η 25η Μαρτίου", "Ύμνος της χορωδίας", "Σερενάτα", "Ύμνος στο Δία", τα εκκλησιαστικά: "Θεία λειτουργία της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας", "Δοξολογία", "Οκτώηχος", και "Εγκώμια της Μ. Εβδομάδος"., Προστασία των Χριστιανών.
Το πλούσιο αρχείο του βρίσκεται στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» από το 2014.
