Γεννήθηκε: Ιούνιο, Λευκάδα (Ελλάδα)
Πέθανε: 6 Απριλίου, Λευκάδα (Ελλάδα)
Φλαουτίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή. Αν και στην εποχή του (ιδίως προπολεμικά) έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από την ελληνική μουσική κοινότητα, σήμερα ο Ευάγγελος Αλβανίτης παραμένει, αναίτια, στη λήθη. Από μικρός εντάχθηκε στη φιλαρμονική της Λευκάδας παίζοντας στο οταβίνο (πίκκολο φλάουτο) πολύ δύσκολα μέρη, σχεδόν αυτοδίδακτος. Μετά το 1910 ήρθε στην Αθήνα. Γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών, στην τάξη φλάουτου του Ν. Παπαγεωργίου από την οποία απεφοίτησε με άριστα (1914). Σπούδασε επίσης ανώτερα θεωρητικά. Στην περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας (1916-1918). Χάρη στο μουσικό ταλέντο του κέντρισε το ενδιαφέρον Γερμανών καθηγητών μουσικής που υπηρετούσαν σε στρατιωτικές ορχήστρες οι οποίοι του δίδαξαν θεωρητικά και σύνθεση. Από το 1919 έγινε μέλος της Συμφ. Ορχ. του Ωδείου Αθηνών και της ορχήστρας του Ελληνικού Μελοδράματος κερδίζοντας –με το ταλέντο και την ευσυνειδησία του- τον θαυμασμό του Δ. Μητρόπουλου, του Δ. Λαυράγκα, του Μ. Καλομοίρη, του Φ. Οικονομίδη και του Θ. Σακελλαρίδη. Έγινε στενός συνεργάτης του τελευταίου, μουσικός σύμβουλος και ενορχηστρωτής του (ενορχήστρωσε αρκετές οπερέτες του όπως «Η Κόρη της καταιγίδος», το «Διαβολόπαιδο», «Δεσποινίς Σορολόπ» κ.ά.). Ήταν επίσης επίλεκτο μέλος της νεοϊδρυθείσας Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, έως την εκδημία του.
Έργα: για Ορχήστρα Πνευστών, για Φλάουτο και Πιάνο, κομμάτια για Πιάνο. Δυστυχώς ελάχιστα διασώζονται σήμερα, κυρίως χάρη στη φροντίδα των αδελφών Σπύρου και Αλέξανδρου Φίλιππα, μουσικών της Φιλαρμονικής Λευκάδας.
