Γεννήθηκε: 1 Ιανουαρίου, Αθήνα (Ελλάδα)
Συνθέτης - Πιανίστας
Έκανε μουσικές σπουδές (πιάνο και θεωρητικά) στο Ωδείο Αθηνών (1953-65) με καθηγητές τους Σ. Φαραντάτο, Δ. Μαρή και Μ. Χαιρογιώργου. Από το 1959 έως το 1968 συμμετείχε ως πιανίστας στις περισσότερες συναυλίες και ηχογραφήσεις του Μ. Χατζιδάκι. Παράλληλα σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο, 1967) και παρακολουθούσε μαθήματα σύνθεσης με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου. Το 1967 εργάστηκε για έξι μήνες ως βοηθός του Γιάννη Χρήστου, ο οποίος, του αποκάλυψε έναν άλλο τρόπο σκέψης. Το διάστημα 1968-72 σπούδασε, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, στο Conservatoire του Παρισιού με τον Olivier Messiaen. Από το 1971 εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή στο Conservatoire στον τομέα της εκλαϊκευσης της σύγχρονης μουσικής. Από το 1972 ως το 1976 εργάστηκε ως animateur musical στο πολιτιστικό κέντρο του Criteil. Το 1977, ενώ η καριέρα του στο εξωτερικό ήταν σε πολύ υψηλό σημείο, επέστρεψε στην Ελλάδα. Συνέχισε τη συνθετική του δραστηριότητα σε δύο κυρίως τομείς: α) τη μουσική δωματίου, με ιδιαίτερη έμφαση στα έργα για φωνή και β) τη μουσική για θέατρο. Παράλληλα εργάστηκε σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις: αναπληρωτής διευθυντής του Γ’ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1977-81), πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1981-84, 1994- ), διευθυντής του μουσικού τομέα της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας (1985-90). Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Μουσικής Αρχαίου Ελληνικού Δράματος . Από το 1995 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ορχήστρας των Χρωμάτων. Ως πιανίστας, συνεργάζεται σχεδόν αποκλειστικά με τον βαρύτονο Σπύρο Σακκά με πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.Το 1984 του απονεμήθηκε το βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου για την εν γένει μουσική του προσφορά.
Έργα του παίζονται συχνά στην Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ πολλά από αυτά έχουν γραφτεί ύστερα από παραγγελίες διαφόρων φορέων: Festival de Royan (Affrontement, 1972), ALEA III (Impromptu, στη μνήμη του Γ. Χρήστου), A’ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (Σονάτα σε σι ελάσσονα, 1990) Σύλλογος Φίλων της Μουσικής (Πυλάδης, 1991) ΟΜΜΑ (Στου πόθου το καμίνι, 1994) ΟΜΜΑ και Όπερα του Αμβούργου (Οδύσσεια, 1996). Το 1996 το συμφωνικό του μπαλέτο Οδύσσεια, που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής σε συμπαραγωγή με την Όπερα του Αμβούργου τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Benois de la Danse, μουσική για το θέατρο (Ντόνα Ντιάνα, Εθνικό Θέατρο) και τον κινηματογράφο (Το κορίτσι και οι σάτυροι, του Διον. Γρηγοράτου), Αντιφωνίες - που κατέχει τον αριθμό 1 του καταλόγου του, Χορωδιακό (Δες τι λαμπρό Φεγγάρι). Άλλα έργα είναι: Το ελληνικό τραγούδι (1970), Affrontement (1972) Abstr’acte (1974) και ιδιαίτερα τα έργα μουσικού θεάτρου όπως Ερμής και Προμηθέας (1972), Les enfants du sable (1973), Ορχηστρικό (Lamento-Concerto grosso), Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, Dieu le veut (1975), Griselidis (1977), τα οποία παρουσιάστηκαν επανειλημμένα στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας.
