Γεννήθηκε: Ιθάκη (Ελλάδα)
Πέθανε: Ιταλία
Συνθέτης.
Ήταν γιος δικαστικού και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Υπήρξε ο πρώτος
Έλληνας συμφωνιστής και μαθητής του Μάντζαρου. Συνέχισε τη μελέτη του στο ωδείο
Σαν Πιέτρο a Majella της Νάπολης (1864-1871) αλλά και αργότερα στο Μιλάνο, ενώ ταξίδεψε στην Αυστρία και τη Γερμανία για να μελετήσει από κοντά τις νεότερες
μουσικές εξελίξεις στον κεντροευρωπαϊκό χώρο. Το Μιλάνο, ασφαλώς, ήταν ο
ιδανικός χώρος σύνδεσης της Ιταλίας με τις κεντροευρωπαϊκές μουσικές εξελίξεις,
αφού μέχρι και τις παραμονές τις ιταλικής ένωσης ως πολιτικό κέντρο της
αυστροκρατούμενης Λομβαρδίας είχε άμεσες πολιτικές και καλλιτεχνικές σχέσεις με
την Βιέννη και τον γερμανικό κόσμο εν γένει. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι μέσα
στο κλίμα αυτό σπούδασε και δημιούργησε σχεδόν ταυτόχρονα με το Faccio ο
Διονύσιος Ροδοθεάτος, μαθητής επίσης του Mazzucato στο μιλανέζικο ωδείο,
θιασώτης της συμφωνικής μουσικής σε μια εποχή κατά την οποία στην Ιταλία ήταν
ακόμα εν τη γενέσει της, συνθέτης κατά τη διαμονή του στο Μιλάνο δύο συμφωνικών
ποιημάτων και μιας ραψωδίας (έργων μοναδικών για τη δημιουργική συναίρεση των
τεχνοτροπιών του βορρά και του νότου). Αναφέρεται ότι καθιέρωσε μια βαγκνερική
εκδοχή συμφωνικής γραφής. Υπήρξε ο πρώτος που συνέγραψε εγχειρίδιο αρμονίας στην ελληνική γλώσσα με τον
τίτλο "Πραγματεία θεωρητική και πρακτική περί Αρμονίας" που εκδόθηκε
στην Κέρκυρα το 1886.
Έργα: Πένθιμο εμβατήριο (Α Vittorio Emmanuele II, Re d’ Italia), κομμάτια για Πιάνο (Emelida), για Χορωδία (Διθύραμβο), Όπερες (Oitona), Συμφωνικό Ποίημα 20:41΄ (Atallia) και για 4 Φωνές - Χορωδία & Πιάνο (Ύμνος για την Πατρίδα),
